Με την τιμή την βενζίνης να καλπάζει ακάθεκτα τα τελευταία χρόνια, όλο και περισσότερος κόσμος στρέφεται προς τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς για τις καθημερινές του μετακινήσεις. Στην Αθήνα γιορτάζουμε 25 χρόνια Μετρό, στην Θεσσαλονίκη το ταξίδι μόλις ξεκινά. Αργυρή επέτειος του γάμου των Αθηναίων με το μέσο, εμείς συγκεντρώσαμε τα 10 πράγματα και συμπεριφορές που μας ενοχλούν περισσότερο κατά τη χρήση του Μετρό (στην Αθήνα).

1. Στεκόμαστε δεξιά στις κυλιόμενες, η αριστερή μεριά είναι για τους ανυπόμονους και όσους έχουν αργήσει. Συνεπώς, βιάζονται και δεν έχουν όρεξη να καθυστερήσουν άλλο εξαιτίας όσων αράζουν στις δύο άκρες λες και είναι σε φωτογράφιση μόδας, η από το καροτσάκι της γιαγιάς που επιστρέφει από τη λαϊκή. Αν είστε γονέας, το παιδάκι μπροστά σας παρακαλώ.

2. Δεν στεκόμαστε πάνω στις μπάρες και δεν ξαπλώνουμε πάνω σε 4 γροθιές που κρατιούνται από μία, δεν είναι δωρεάν μασάζ. Δεν φτάνει που μπαίνουμε σαν σαρδέλες σε τενεκέ καθημερινά, χωρίς τηλεδιοίκηση, με αμφιβόλου ποιότητας φρένα, ας πιαστούμε από κάπου τουλάχιστον πριν μας πάρει ο χάρος, γιατί το να πιαστούμε ο ένας με τον άλλον όσο να ναι, δεν υπάρχει ανησυχία ότι θα συμβεί.

3. Πρώτα βγαίνει ο κόσμος και κάνουμε στην άκρη για να τον αφήσουμε. Αυτό ισχύει και για τα λεωφορεία που αγχώνονται όλοι ότι δεν θα χωρέσουν μέσα, συχνό φαινόμενο κι αυτό άλλωστε.

4. Για αυτούς που μιλούν στο κινητό στα μέσα, και κυρίως στο μετρό. Πιάνετε σήμα; Μάλλον όχι γιατί η κλασική αντίδραση είναι να ουρλιάζετε στο ακουστικό μπας και ακουστείτε. Αλλά πέραν αυτού, έχετε καμία συνείδηση/σεβασμό του περίγυρου; Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να ακούει τα κουτσομπολιά σας μόνο και μόνο επειδή δεν έχει αυτοκίνητο για τις καθημερινές του μετακινήσεις.

5. Για αυτούς που βλέπουν ταινίες στο κινητό στα μέσα. Δεν λέω για εσάς που βλέπετε Φιλαράκια για 100η φορά, εσείς έχετε την εκτίμηση μου. Οι άλλοι που κατεβάσατε στην εφαρμογή του Netflix τον Ιρλανδό του Σκορσέζε και το βλέπετε στο μετρό στην μικροσκοπική οθόνη. Για τα εγκλήματα σας προς την τέχνη του κινηματογράφου σας αξίζει να καείτε στην κόλαση της θρησκείας σας.

6. Για όλους όσους κάθονται στην έξω θέση για να αποτρέψουν κόσμο να περάσει από πάνω τους για να κάτσει δίπλα τους. Και για όσους κάθονται με την τσάντα στο διπλανό κάθισμα και αγναντεύουν δήθεν από το παράθυρο το σκοτάδι της σήραγγας. Σας αξίζει να σας πατήσουν ή/και στρογγυλοκαθίσουν πάνω στα πράγματα σας. «Αχ, με συγχωρείτε δεν πρόσεχα», θα δηλώσετε κάνοντας το χαζό και θα ανεβάσετε την ένταση της μουσικής στα ακουστικά σας, πνίγοντας κάθε ντεσιμπέλ ενόχλησης που σίγουρα θα προξενήσετε στον συνεπιβάτη σας.

7. Λέγαμε ότι με τα νέα εισιτήρια θα πατάξουμε τους λαθραίους επιβάτες. Κανείς ποτέ δεν λογαριάζει την απερίγραπτη εφευρετικότητα του Έλληνα. Ο Έλλην δεν πτοείται, θα βρει τη λύση. Ο μη έχων εισιτήριο θα σπρώξει τον εμπρόσθιο έχοντα για να περάσουν αμφότεροι το γνωστό και ως «πίσω κολλητό», μπούγιο Αθηναίζων συνωστίζονται στις εξόδους για να τρέξουν με το που πατηθεί μια έγκυρη κάρτα και τους απελευθερώσει από τον κίνδυνο του προστίμου.

8. Αυτό έχει παλιώσει πια αλλά το κρατάω από τον κόβιντ. Το θέμα με τις μάσκες. Τι κι αν καταργήθηκαν, σάμπως πριν τις φορούσε κανείς; Αφού λοιπόν, πλέον, έχει αρθεί κι αυτό το τελευταίο μέτρο, μήπως να κόψουμε και τις ανακοινώσεις περί υποχρεωτικότητας; Μάθαμε να το λέμε και στα γαλλικά και στα γερμανικά, φτάνει. Τώρα που επέστρεψε η κανονικότητα και έχουμε περάσει ό,τι γρίπη κυκλοφορεί πως νιώθουμε; Αναπολείτε καθόλου τις μέρες πριν την πανδημία που κοροϊδεύαμε τους Ασιάτες όταν κυκλοφορούσαν μασκοφορεμένοι;

9. Χώρια ότι πλέον αναγκαζόμαστε να σταυροκοπιόμαστε κάθε φορά πριν διαβούμε το κενό μεταξύ συρμού και αποβάθρας. Η ξεχασμένη πια αποκάλυψη ότι το μέτρο λειτουργεί και αυτό μέσα στα χρόνια δίχως τηλεδιοικηση μας αφήνει μια βαθιά υπαρξιστικη αντιμετώπιση του «Ε τι να κάνουμε;»

10. Γιατί όταν πας αεροδρόμιο το μετρό περνάει κάθε μισή ώρα, ενώ όταν θες να κατέβεις στο κέντρο για βόλτα περνάει πάντα ανεξαρτήτως ώρας, συρμός γεμάτος τουρίστες που μόλις προσγειώθηκαν; Απλώνει εντωμεταξύ διαρκώς το μετροπόντικας τα λαγούμια του, μέχρι Πειραιά, σύντομα μέχρι Γλυφάδα και Πετρούπολη, και για κάθε νέο σταθμό η αργοπορία των συρμών αυξάνεται σταθερά. Αναγκαίοι οι νέοι σταθμοί αλλά μήπως τελικά όλα τα παραπάνω να λύνονται με συχνότερα δρομολόγια;

Οι Σαλονικείς φίλοι δεν άργησαν να καταλάβουν τι σημαίνει Μετρό στην Ελλάδα. Δεν πρόκειται για καθημερινή μεταφορά αλλά για εμπειρία. Και μια υπόσχεση ότι τίποτα ποτέ δεν θα γίνει σωστά, ούτε να αλλάξει προς το καλύτερο.