Το 1998 ο Αίας Μανθόπουλος υποδύεται μια εκδοχή του εαυτού του στην πλέον κλασική σειρά της ελληνικής τηλεόρασης «Δυο Ξένοι». Σε καμία περίπτωση τα παρακάτω λεγόμενα δεν απευθύνονται στον ηθοποιό, αλλά στον ρόλο που υποδυόταν.
Ήδη καθιερωμένος σηριαλίστας ο Αίας της σειράς παίζει το ρόλο του Δημοσθένη στην σχετικά πετυχημένη στην εποχή της σειρά «Το Καρέ της Ντάμας», επίσης του Mega και το crossover πιθανώς να έγινε για να ενισχύσει την τηλεθέαση της. Παράλληλα εμφανίζεται και στην ακρόαση για τη διανομή ρόλων της νέας σειράς που θα σκηνοθετήσει ο χαρακτήρας του Σεργιανόπουλου, Μαρκοράς, καλό μουλάρι κι αυτός όπως θα έλεγε η μάνα του. Εκεί τρακάρει με την τηλεστάρ Μαρίνα και παθαίνει την πλακάρα του. Κεραυνοβόλος ο Έρως χτυπάει τον Αίαντα και η εμμονή ξεκινά. Αφού η πρώτη του ένδειξη ενδιαφέροντος περνά απαρατήρητη αρχίζει ο βομβαρδισμός των ρόδων. Η Μαρίνα βρίσκει μια τεράστια ανθοδέσμη στο καμαρίνι της με την υπογραφή Α., όμως δεν αντιδρά ιδιαίτερα γιατί και η δική της ζωή είναι ένα μπάχαλο, με κρυφή εγκυμοσύνη και τον Μαρκορά για πατέρα του παιδιού. Ο μυστηριώδης Α. θα χτυπήσει ξανά, αυτή τη φορά με ένα τούβλο που σπάσει το παράθυρο του σπιτιού της Μαρίνας, με ένα μήνυμα να τον συναντήσει στον Λυκαβηττό. Λίγο πιεστικό θα έλεγε κανείς, τουλάχιστον κρίπι και χωρίς ίχνη ρομαντισμού. Ορθώς λοιπόν και ο Τόλης συνοδεύει τη Μαρίνα στο ραντεβού της για να βεβαιωθεί ότι δεν θα την γδάρουν ζωντανή – όσο να’ναι οι βόλτες στον Λυκαβηττό δεν της έχουν βγει απαραίτητα σε καλό της Μαρίνας, άσχετα που και τις δυο φορές έβγαλε γκόμενο.
Και εκεί σιγά σιγά η Μαρίνα του εξηγείται. Όχι όλα μαζί αλλά με μια σύνοψη. Άστα, κακή φάση, δεν είμαι για κλπ. Ο Αίας βέβαια μοιάζει να αποδέχεται την πρόκληση και συνεχίζει να την κορτάρει. Και για να είμαστε ειλικρινείς η Μαρίνα τον έχει εντελώς στο κλάσιμο, μέχρι να αποφασίσουν με τον Τόλη να τον χρησιμοποιήσουν σαν το δημόσιο πρόσωπο για πατέρα των παιδιών. Και ο Αίας αποδέχεται αυτή την προσφορά, συμπληρώνει ότι ακόμα και στα ψέματα τον χαροποιεί αυτή η εξέλιξη γιατί του δίνει την ευκαιρία να είναι πιο κοντά της.
Διότι, κατά βάθος ο Αίας θέλει να πιστεύει ότι είναι το «καλό παιδί» που θα τα κάνει όλα σωστά και θα ανταμειφθεί για την καλοσύνη του. Στην πραγματικότητα όμως σήμερα έχουμε μια λέξη για την συμπεριφορά του αυτή. Simping. Κάθεται ο Αίας και υποκρίνεται πόσους μήνες, δίνει συνεντεύξεις μες το ψέμα, εκμεταλλεύεται τις δημόσιες εμφανίσεις τους μιας και είναι η μόνη σωματική επαφή που έχουν, και μέσα του πιστεύει ότι με αυτό τον τρόπο θα καταφέρει να κάνει τη Μαρίνα δική του. Η καρδιά της Μαρίνας όμως χτυπάει για άλλον, και επειδή βρισκόμαστε στα 90s, ο τυχερός είναι ο σκηνοθέτης.
Η εύθραυστη κοσμοθεωρία του Αίαντα καταρρέει μόλις αντικρίζει το Μαρκορά στο κρεβάτι της Μαρίνας, και δείχνει απέχθεια όταν μαθαίνει την εξήγηση περί πατρότητος των παιδιών. Και εδώ βρίσκεται όλο το ζουμί της υπόθεσης, καταλαβαίνω ότι τα αρχίδια σου είναι αρκετά μπλε για να κάνουν παράσταση στο Λας Βέγκας αλλά ρε μπρο εσύ το επέλεξες αυτό και έβαλες τον εαυτό σου σε αυτή την κατάσταση, αλλά με ποιο δικαίωμα θεωρείς ότι μια γυναίκα με την οποία δεν έχετε σχέση ουσιαστικά αλλά μόνο υποκρίνεστε για τα μάτια του κόσμου και κυρίως των μίντια, θα είχε την οποιαδήποτε υποχρέωση απέναντί σου. Το γεγονός δε ότι εξοργίζεται ακόμα περισσότερο που η Μαρίνα έχει επιλέξει τον Μαρκορά αντί του ιδίου, λέει πολλά παραπάνω για τον χαρακτήρα του Αίαντα. Παρατηρούμε τον ευάλωτο ανδρισμό του που κρυβόταν πίσω από την καλοσυνάτη περσόνα, μιας και ο Αίας δεν διστάζει να τους στολίσει αμφότερους εξακοντίζοντας και έναν κρυμμένο μισογυνισμό μέσα από την ατάκα που θα έτριβε τα χεράκια του ο Φρόιντ «Καλά μου τα ‘λέγε η μάνα μου». Φεύγοντας από το σπίτι πηγαίνει να πιει στο σπίτι του Τόλη για να πουν κλισέ χωρισμού περί διαφοροποίησης πουτάνας και καριόλας.
Ίσως πρέπει να του δοθούν κάποια ελαφρυντικά, γιατί όσο κι αν ο ίδιος επέλεξε να μπλέξει σε αυτή την ιστορία όπου διαρκώς εμπλεκόταν ολοένα και περισσότερο, η Μαρίνα, μέσα στο δικό της μπέρδεμα του έδωσε αρκετό πάτημα μετά από το παραπάνω συμβάν, κυρίως όμως σε αυτό ευθύνεται η ανεπίτρεπτη ασυνέπεια του αγαπητικού της. Μια γυναίκα μόνη με δύο παιδιά στα τέλη της δεκαετίας του ‘90, σίγουρα δεν ήταν ένα αφήγημα που θα βοηθούσε την καριέρα της έναντι του ευτυχισμένη οικογένεια. Η απογοητευμένη Μαρίνα καταλήγει να διατηρεί το προσωπείο της σχέσης τους και ο Αίας αναγνωρίζει τα παιδιά που ο Μαρκοράς δεν μπορούσε – απαράδεκτος.
Στο μυαλό του Αία όμως αυτό είναι μια ηθική νίκη. Επιτέλους, απέδειξε ότι υπερτερεί του αντίζηλού του και η Μαρίνα αρχίζει να γλυκαίνει απέναντί του. Και σαν τρόπαιο αυτής της νίκη του, βαράει ολντσκουλιά μανίκι τατού με τριαντάφυλλα να γράφει περήφανα «Μαρίνα». Λίγο η γοητεία του να σε γουστάρει κάποιος τόσο, λίγο το σκηνικό να παλεύουν για εκείνη ο Μαρκοράς με τον Αίαντα, που έχει ξεκλειδώσει τον μάτσο ανδρισμό του, η Μαρίνα υποκύπτει μια και μοναδική φορά στις προόδους του, δίνοντάς του την πολυπόθητη επιβεβαίωση για τη νομιμότητας της σχέσης τους. Βέβαια επιβεβαιώνει τον ανενθουσιασμό της για την ποιότητα της συνεύρεσης με ένα «καλό ήταν, νομίζω». Και κάπως αρχίζουν να γίνονται πιο εμφανή τα σφάλματα της Μαρίνας όσο προς αυτή τη σχέση, που διαρκώς χρησιμοποιεί τον Αία για να ενοχλήσει τον πρώην της σε βαθμό να του ζητάει εκείνη να παντρευτούν στην προσπάθεια να εκμαιεύσει κάποια αντίδραση επιτέλους από τον Μαρκορά. Στον γάμο δε κάνει τα στραβά μάτια όταν ο Τόλης και η μάνα της κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να καθυστερήσουν την τελετή για να του κερδίσουν χρόνο.
Και στο τέλος η Μαρίνα και ο Αίας φοράνε στέφανα και περνάνε βέρες ενώπιον θεού και ανθρώπων και όπως ετοιμάζονται να αναχωρήσουν για τον μήνα του μέλιτος, αντικρίζουν τον Μαρκορά με σμόκιν και τα μωρά αγκαλιά να τους περιμένει στην καμπίνα, γοητεύοντας την Μαρίνα και οδηγώντας στο αμφιλεγόμενο φινάλε. Τι μπορεί να έκανε λοιπόν ο Αίας μετά τους τίτλους, πιστεύετε ότι πηδάει στη θάλασσα; Επιστρέφει με δίκανο και τους καθαρίζει όλους πριν τινάξει τα μυαλά του στον αέρα ή κάποιου είδους O.J. Simpson σενάριο; Η σειρά φαντάζομαι αν συνέχιζε θα είχε την Ντένη στο τηλέφωνο με τη Νινέτα να της λέει για την πρώτη σουίτα στο Δαφνί που έκλεισαν για τον Αίαντα για να συνέλθει από το σοκ. Αλλά ποιος μας λέει ότι αυτή η υποτιθέμενη τρίτη σεζόν δεν είναι μια δικαστική διαμάχη όπου ο Αίας, έχοντας ήδη αναγνωρίσει τα παιδιά ως δικά του, διεκδικεί την επιμέλειά τους; Μπορεί να μην υπογράφει το διαζύγιο τους κρατώντας την Μαρίνα παγιδευμένη; Όποιο κι αν είναι το τέλος τους, το κουλουβάχατο που δημιούργησαν του επιτρέπει να έχει κυριότητα πάνω στην οικογένεια της Μαρίνας και του Μαρκορά. Και κρίνοντας από τη συμπεριφορά του μέχρι τώρα αμφιβάλλω ότι θα επιλέξει να μη σταθεί εμπόδιο, αν και το μίσος του για τον Μαρκορά μοιάζει να υπερβαίνει το πάθος του για τη Μαρίνα. Ίσως τελικά όντως, συνειδητά ή μη, να την θέλει μονάχα ως τρόπαιο στο πλευρό του.
Ποιος ήταν τελικά ο Αίας της σειράς, αν αναλογιστούμε τις πράξεις του; Ένας μοσχοαναθρεμένος μοναχογιός που μεγάλωσε χωρίς πατέρα, με στενή σχέση με τη μάνα του, που αν και χρειάστηκε να δουλέψει για ό,τι κατέκτησε στη ζωή του, κάνοντας τον να πιστεύει στο αφήγημα της αξιοκρατίας και των ίσων ευκαιριών, με έναν ανδρισμό που κυμαίνεται ανάμεσα στον παλιομοδίτικο ρομαντισμό και την ματσό αρρενωπότητα, που θεώρησε ότι η ανυγιής εμμονή του με μια κοπέλα μπορούσε να δικαιολογηθεί μέσα από ιπποσύνη.
