Ας είμαστε ειλικρινείς. Η ραπ δεν ήταν ποτέ ιδιαίτερα φιλική απέναντι στο γυναικείο φύλο. Αφήνοντας για λίγο πέρα την αμφιλεγόμενη χρήση της λέξης bitch, το gatekeeping της κουλτούρας είναι από μόνο του σκληρό και πολλές φορές νταΐδικο. Η συντηρητική άποψη ήταν ένας διαχωρισμός ότι η ραπ αφορά τους άντρες και οι γυναίκες ας κάνουν R&B. Ως αποτέλεσμα, οι γυναίκες που έπαιρναν στα χέρια τους μικρόφωνο σαν ράπερς ήταν πάντα μειοψηφία, χωρίς, όμως, αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν λαμπρά παραδείγματα γυναικείας ραπ ανά τα χρόνια.
Η κάθε δεκαετία έχει τα δικά της ονόματα. Από τα 80s που ξεχωρίζουν οι Salt-n-Pepa, η Queen Latifah και η MC Lyte, περνάμε στα 90s, την εποχή της Lil Kim και της αξεπέραστης Lauryn Hill, έπειτα ακολουθούν η Missy Elliot, η Remy Ma, η Foxy Brown και η Eve. Από τα 10s και έπειτα, η γυναικεία παρουσία στην ραπ έχει εξαπλωθεί, σε μεγάλο βαθμό λόγω της τεράστιας επιτυχίας που έζησε η Nicki Minaj. Όσο και να το κάνεις, η Nicki μπήκε πολύ εκρηκτικά στο παιχνίδι δίνοντας μια ερμηνεία καριέρας στο verse της στο «Monster» του Kanye West, που αναδείχθηκε ως το δυνατότερο μέρος του τραγουδιού εις βάρος των verses των Ye, Jay-Z και Rick Ross. Η επιρροή της Nicki Minaj στην σύγχρονη γυναίκα ράπερ είναι αδιαμφισβήτητη με την μεγαλύτερη απόδειξη γι’ αυτό να είναι το πλήθος κλώνων που γεννήθηκαν. Η επιτυχία της, όμως, παρέμεινε σε μεγάλο βαθμό εμπορική, δίχως κάποια κριτική αναγνώριση. Ενώ έχει προταθεί για περισσότερα από δέκα Grammys, ατύχησε στο να κερδίσει κανένα, και οι κριτικές για τα πρότζεκτ που κυκλοφορούσε δεν ήταν ποτέ ιδιαίτερα καλές.
Μια πετυχημένη γυναίκα ράπερ αποτελεί κόσμημα για τη μουσική βιομηχανία, η οποία θα κάνει ότι περνάει από το χέρι της για να φέρει νέο κοινό στην χιπ χοπ. Όπως, ύστερα από την επιτυχία που είχε ο Eminem ως λευκός, προσπάθησαν ανεπιτυχώς να σπρώξουν άπειρα λευκά ονόματα σαν ράπερς, έτσι κι εδώ, με μεγαλύτερη επιτυχία, αποπειράθηκαν να «δημιουργήσουν» ονόματα όπως η Iggy Azalea και η Cardi B που φέρει τον τίτλο της πρώτης σόλο γυναίκας που κέρδιζε τον Grammy για Rap Album of the Year, το 2019, σε μια χρονιά που υπερίσχυσε, αδίκως, δίσκων όπως το «Daytona» του Pusha T, το «Swimming» του Mac Miller ή το «Astroworld» του Travis Scott. Το «Invasion of Privacy» αποτέλεσε την πρώτη φορά που κατακτά γυναίκα αυτό το βραβείο από το 1997 και το «The Score» των Fugees.
Οι Fugees είναι μια από τις πιο επιτυχημένες μπάντες παγκοσμίως στην χιπ χοπ, όμως η κόντρα που αναπτύχθηκε ανάμεσα στην Lauryn Hill και τον Wyclef Jean, την ώθησε στο να τραβήξει δική της πορεία. Η Hill έχει το προνόμιο να έχει κυκλοφορήσει έναν από τους καλύτερους δίσκους όλων των εποχών, το «Miseducation» της, μια μίξη R&B, ραπ, ρέγκε και νέο-σόουλ που βραβεύτηκε στα Grammys στην κατηγορία της R&B. Στην πορεία, η αποξένωσή της από την ραπ εντάθηκε και η Hill πήρε μια απόφαση να αποσυρθεί από το προσκήνιο αποδίδοντας ευθύνες για την αποχώρησή της στο «εχθρικό κλίμα ψευδούς προνομίου, χειραγώγησης, φυλετικής προκατάληψης, σεξισμού και ηλικιακού ρατσισμού».
Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε νέα ονόματα να ξεπροβάλλουν. Εξ Αγγλίας, η Little Simz, έχει αποδείξει ότι η γυναικεία ραπ δεν έχει ζήσει ακόμα το ζενίθ της. Στην Αμερική το πρότυπο Nicki καλά κρατεί, με Sexyy Red, Ice Spice και Megan Thee Stallion συνεχίζουν στα χνάρια της. Είχαμε χρόνια όμως να δούμε μια γνήσια ράπερ-στιχουργό, που να μπορεί να σταθεί πραγματικά αντάξια των ανδρών που κυριαρχούν στο είδος. Η όαση στο βάθος αυτής της δημιουργικής ερήμου ήταν η Doechii.
Γεννημένη στη Τάμπα της Φλόριντα, η «βασίλισσα του βάλτου», η Doechii πασχίζει από το 2016 να αναγνωριστεί, πρώτα μέσω του SoundCloud και ύστερα με τα mixtapes που κυκλοφόρησε. Το πραγματικό της breakthrough, όμως, ήρθε τον Αύγουστο του 2024, όταν κυκλοφόρησε το 3ο mixtape της με τίτλο «Alligator Bites Never Heal» προβάλλοντας τις ικανότητές της σαν αφηγηματική στιχουργός με ιδιόμορφη εκφώνηση, σε old school μουσική υπόκρουση βγαλμένη από τα 90s. Το κομμάτι της «Denial is a River» έγινε τεράστια επιτυχία στο TikTok, παρά την αντισυμβατική του δομή σαν τραγούδι. Δεν έχει ρεφρέν ή hook, το beat είναι πολύ απλό και η λογική θα έλεγε ότι δεν έχει προδιαγραφές για να γίνει hit. Στο κομμάτι η Doechii συνομιλεί με την ψυχολόγο της, δίνοντας μια ενδοσκοπική ματιά για τον εαυτό της, μαζί με μια αξιαγάπητη ευαισθησία που έκανε το κομμάτι άκρως ταυτίσιμο με μεγάλη μερίδα του κοινού. Οι πιο σκληροπυρηνικοί οπαδοί της χιπ χοπ πιθανώς να περίμεναν την εμφάνιση της στο Tiny Desk Concert και το γρύλισμα της στο κομμάτι «Bullfrog» για να αναγνωρίσουν το ταλέντο και την ορμή της. Η επιβεβαίωση ήρθε όταν η Doechii κατέκτησε το πρώτο της Grammy για το mixtape που βαφτίστηκε άλμπουμ.
Και κάπως έτσι ανήλθε εκθετικά σε κορυφαία θέση του παιχνιδιού. Ως αποτέλεσμα της επιτυχία της, αντιμετώπισε κατηγορίες ότι δήθεν πρόκειται για μεθοδικό σχέδιο της βιομηχανίας να την «φτιάξει», έπειτα από τις προηγούμενες προσπάθειες να αρμέξουν μια γυναίκα ράπερ. Όπως έχουμε ξαναπεί, η ύποπτη δραστηριότητα της Doja Cat, μπορεί να έκανε την βιομηχανία να αναζητήσει νέο κυρίαρχο γυναικείο πρόσωπο στην χιπ χοπ. Απλώς, αυτή τη φορά, όσο κι αν κάποιοι προσπαθούν να τη μειώσουν, η Doechii αξίζει όλη την αναγνώριση που συναντά. Η ίδια σχολίασε πολύ εύστοχα τις κριτικές που έλαβε κατά την βράβευσή της στα φετινά βραβεία του Billboard Women in Music, λέγοντας ότι οι γυναίκες είναι δημιουργοί, εκτελεστικοί παραγωγοί και καινοτόμοι, ισάξια σημαντικές στην βιομηχανία με τους άντρες, κλείνοντας με την ατάκα «Clock it!» που σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει «βούλωνε». Τόνισε ότι πριν δύο χρόνια βρισκόταν πάλι στην ίδια σκηνή, υπογραμμίζοντας ότι δεν ξεπρόβαλε από το πουθενά, αντ’ αυτού δούλεψε σκληρά για να επιστρέψει εκεί. Η απόλυτη ειρωνεία είναι ότι η μουσική βιομηχανία πάλευε χρόνια να βρει μια επάξια ράπερ να συνεχίσει την παράδοση και τελικά εκείνη βρέθηκε οργανικά.
Η διαφορά ανάμεσα στην Doechii και τις άλλες είναι ότι η ίδια αρπάζει σπέκια από ράπερς που εκπροσωπούν την αληθινή κουλτούρα της χιπ χοπ κόντρα στην εμπορευματοποίηση της γυναίκας ράπερ σαν είδος. Ο Kendrick Lamar, σε ένα από τα λιγοστά stories του στα κοινωνικά δίκτυα, την αποκάλεσε την σκληρότερη MC. Η Lauryn Hill που μέχρι πρότινος δίσταζε να στέψει την Nicki Minaj όσο κι αν εκείνη σερνόταν στα πόδια της, έδωσε την εγκάρδια υποστήριξη της στην Doechii τραγουδώντας μαζί της επί σκηνής κομμάτια και των δυο τους. Η Doechii δήλωσε σε μια συνέντευξη ότι ακούει φανατικά τον Westiside Gunn και εκείνος έβαλε τα λεγόμενα της στο επόμενο κομμάτι του προτού την καλέσει για συνεργασία στο ρεμίξ. Όταν λοιπόν η κουλτούρα την αποδέχεται τόσο θερμά, γιατί πρέπει να δίνουμε σημασία στα μποτάκια του τουίτερ και στη ρητορική μίσους που εξαπολύουν;
Καλύτερα συνηθίστε το. Υπάρχει νέα βασίλισσα της ραπ, είναι ultra black, είναι διαρκώς ψηλά στα charts και αντί να κοπιάρει την κιτσαρία των 10s, πάει πίσω στα 90s, μουσικά, για να θυμίσει στην χιπ χοπ πως είναι όταν κάποια την κάνει καλά. Doechii, the Don, the Queen, the Swamp Ruler, και οι υπόλοιποι ξυδάκι.
