Πριν από πολλά χρόνια, η αξεπέραστη σταρ του Χόλιγουντ και σύμβολο του σεξ, Μέριλιν Μονρόε, είχε απαντήσει, σκανδαλωδώς, στην ερώτηση σχετικά με το τι φοράει όταν ξαπλώνει στο κρεβάτι, λέγοντας «μόνο το Σανέλ νούμερο 5 μου», ή όπως έχει μείνει στο συλλογικό υποσυνείδητο «το άρωμά της».
Πάνω από επτά δεκαετίες αργότερα, πριν από μερικές μέρες, η μικρή εταιρεία «Dr. Squatch», που παρασκευάζει και πουλάει σαπούνια με ειδικά αρώματα, ανακοίνωσε την συνεργασία της με την ανερχόμενη ηθοποιό Σίντνεϊ Σουίνι, για την παραγωγή μιας περιορισμένης σειράς με τίτλο «Sidney’s Bathwater Bliss». Οι, μόλις, 5,000 μπάρες σαπουνιού που κυκλοφόρησαν έχουν όλες παραχθεί από μια μπανιέρα χωρητικότητας 4,000 λίτρων, στην οποία η Σίντνεϊ μούλιασε ευλογώντας το ύδωρ με το «θεϊκό» της φυσικό άρωμα.
Εν αρχή ήτο, η Γκουίνεθ Πάλτροου. Η διάσημη ηθοποιός πλάσαρε πριν κάποια χρόνια, μέσω της εμπορικής της πλατφόρμας «Goop», ένα κερί με το «άρωμά» της και τον σαφή τίτλο «This Smells Like my Vagina», λες και πρόκειται για ανέκδοτο της Έιμι Σούμερ. Έπειτα έφτασε η σειρά του Τζέικομπ Ελόρντι. Η επίμαχη σκηνή στην ταινία «Saltburn» της Έμεραλντ Φένελ, ήθελε τον ήρωα Μπάρι Κέογκαν να παθαίνει εμμονή με την «τελειότητα» του Ελόρντι και να ρουφάει το νερό του μπάνιο μέσα στο οποίο μόλις είχε αυνανιστεί ο δεύτερος. Το άρωμα του νερού, επίσης, έγινε αρωματικό κερί, με τίτλο που ακολούθησε το μονοπάτι που έστρωσε η Πάλτροου, «This Smells Like Jacob Elordi’s Bath Water». Να πούμε κάπου εδώ, πως κάθε έφηβο αγοράκι γνωρίζει πολύ καλά ότι δεν μιλάμε για κάποιο θείο άρωμα.
Τόσο η Σουίνι όσο και Ελόρντι έκαναν το breakthrough τους μέσω της σειράς «Euphoria», που είναι λίγο σαν το σύγχρονο «Beverly Hills 90210», στο βαθμό παράκρουσης που έχουμε πάθει, σαν ανθρωπότητα, με το καστ. Και εδώ που τα λέμε, έχει κάτι για όλους. Από τη μια ο δίμετρος Ελόρντι με τους κοιλιακούς και το θεληματικό πηγούνι, από την άλλη η αναγέννηση της bombshell ξανθιάς στην Σίντνεϊ Σούινι, στο «Euphoria» μέχρι και το queer κοινό έχει εκπροσώπηση με την Χάντερ Σέιφερ, ενώ η, ήδη καθιερωμένη ως it girl, Ζεντάγια έγινε το πρόσωπο της επί οθόνης εφηβικής κατάθλιψης και καταχρηστικής συμπεριφοράς. Τα «παιδιά» αυτά έγιναν stars οργανικά σε μια εποχή που η βιομηχανία πάσχιζε, ανεπιτυχώς, να «δημιουργήσει» ονόματα.
Ενδιαφέρον θα έχει να αναλύσουμε το αγοραστικό κοινό αυτού του προϊόντος. Αναμενόμενα, θα υπάρχει μεγάλο ποσοστό που θα αφορά φανατικούς simps της Σουίνι, κυρίως άνδρες, χωρίς να θέλουμε σε καμία περίπτωση να υποννοήσουμε ότι η ίδια είναι, σε οποιοδήποτε βαθμό, μέτρια. Λιγότερο αναμενόμενα, ας δούμε και τις πωλήσεις που αφορούν τον μιμητισμό, το να θέλει, δηλαδή, κάποια να νιώσει την αυτοπεποίθηση του να μυρίζει σαν την «καυτή» αστέρα.
Παλιά, η δουλίτσα γινόταν με γιγαντοαφίσες φυσικού μεγέθους, που κάλυπταν τους τοίχους των εφηβικών δωματίων. Τότε, τα περιοδικά κυκλοφορούσαν με δείγματα αρωμάτων, που συνήθως ταυτίζονταν με τον αστέρα που τα διαφήμιζε. Έτσι, μπορούσες, αν ήθελες, να απλώσεις λίγο από το άρωμα πάνω στην αφίσα και να υποκριθείς ότι φασώνεστε βρίσκεσαι σε ραντεβού με αυτόν. Τα δωμάτια των millennial κοριτσιών, χωρίζονταν σε στρατόπεδα, ανάλογα με ποιον από τους γκόμενους της σειράς προτιμούσε η καθεμιά, τον Μπράντον (Τζέισον Πρίστλεϊ), ή τον Ντύλαν (Λουκ Πέρι R.I.P.).
Σήμερα που το celebrity fetishism εμπίπτει στο πλαίσιο του sex positivity, έχουμε γεμίσει υποτακτικούς να σχολιάζουν δημοσίως, μεταξύ σοβαρού και αστείου, την πρόθεσή τους να αποδεχτούν οποιαδήποτε σωματική έκκριση εκβάλει ο/η εκάστοτε σταρ που ακολουθούν φανατικά. Για αίμα, δάκρυα κι ιδρώτα, μεταξύ άλλων υγρών, παρακαλάνε οι σημερινοί stans, θυμίζοντας ολοένα και περισσότερο Ιάπωνες που αγοράζουν χρησιμοποιημένα εσώρουχα μαθητριών από αυτόματο πωλητή.
Όσο για την Σίντεϊ Σουίνι και το σαπούνι της, πρόκειται περισσότερο για περίπτωση «το βγάζει γιατί το αγοράζουν», παρά «το αγοράζουν γιατί το βγάζει». Εξακολουθεί, όμως, να με εκπλήσσει το πόσο λιγούρια είναι ορισμένες φορές οι άνθρωποι ανεξαρτήτως φύλου, ταυτότητας και προσανατολισμού, που είναι διατεθειμένοι να αγοράσουν το σαπούνι της Σίντνεϊ στην, άκρως λογική, εδώ που τα λέμε, τιμή λιανικής των 8 δολαρίων – ψίχουλα μπροστά στις συνδρομές του OnlyFans, που κυμαίνονται στα 11 ευρώ μίνιμουμ ανά μήνα.
